Fleur​ de Lune
Fleur​ de Lune
Story of Origin Fleur de Lune
​
Een kind van de velden, dat ben ik altijd geweest. Ik trok de natuur in en plukte de dag. Uitkijkend over de velden vind ik rust, inzicht, overzicht. De takken van de bomen bieden geborgenheid, veiligheid, een thuis. Mijmerend bij het water kom ik bij mijn gevoel. De regen, de kou, de warmte, het strelen van de wind… zalig!
18 jaar ‘Mensen helpen’, dat wou ik gaan doen in het leven om de kost te verdienen.
De professionele paden die ik bewandelde leidden me uiteindelijk tot coaching. Coachen, zodat mensen zich goed voelen in hun job en hun team, prachtig toch? Om te werken trok ik de natuur in. Meer en meer gingen we naar buiten voor de coachgesprekken en ook om teams te begeleiden vertoefde ik het liefst in het groen. De ervaring voor de deelnemers was zo intens!
45 jaar Ik moet afscheid nemen van mijn baarmoeder. Ze hielp me dragen, ook anderen dragen. Twee prachtige kinderen heeft ze me gegeven. Om te helen trok ik, van zodra het kon, de natuur in, dat hielp enorm bij het herstel. Het idee van een eigen coachpraktijk groeide. De naam en het logo kwamen in een droom naar me toe: Fleur de Lune. De aarde en de maan verbonden in één naam en beeld. Meer en meer nam de natuur een belangrijke plaats in bij het coachen. Hoe de natuur mij hielp, dat wil ik delen met anderen.
46 jaar Heel mooi, in theorie. Ik maakte voor de coachpraktijk echter onvoldoende ruimte in mijn hoofd, in mijn hart, in mijn agenda. Op zoek naar richting trok ik de natuur in.
Een boom met tweesplitsing bracht me tot inzicht. De ene stam gaat recht naar boven, de andere gaat naar rechts. Voor mij symboliseerden ze mijn toenmalige en toekomstige job. Op de splitsing groeide fluitekruid, florerend op het evenwicht tussen beide.
De rechtse is de toekomst van Fleur de Lune, gaf mijn gevoel aan. Die is nog weinig ontwikkeld. Ik wandelde in de richting die stam uitwees en … kwam in een moeras terecht vol met takken. Het lukte me niet om verder te gaan, het moeras grensde aan een beek. Ik moest een stukje op mijn stappen terugkeren. Dan zag ik een vertrouwd pad. Toen ik dat pad volgde voelde ik me vrij, energiek, vredig, opgelucht, thuis bij mezelf. Wat ik hier doe wil ik ook anderen laten ervaren, dacht ik: het pad van natuurcoaching was ingeslagen.
Dit is een paragraaf. Klik hier om je eigen tekst toe te voegen.
